Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

.....Cap ou pas cap ...!?!

Αγαπημένη ταινία..''Love me if you dare'' ή αλλιώς  Jeux d'enfants΄΄..Υπάρχει μια ταινία τουλαχιστον που ο καθενας μας δεν βαριέται ποτέ να την βλέπει, και κάθε φορά είναι σαν να είναι η πρώτη..Του δημιουργεί τα ίδια έντονα συναισθήματα..κι ας γνωρίζει το τέλος...Σε αντίθεση με τις ιστορίες στην δική μας ζωή..οι οποίες μπορεί να μην έχουν πάντοτε happy end όπως στις ταινίες αλλά ισως αυτό να κανει τις όμορφες στιγμές μοναδικές ..Οι αναμνήσεις και η αβεβαιοτητα..Κι αν είσαι κι εσύ μία απο αυτές (γιατι αν εισαι άνδρας είναι λίγο πιο δυσκολο να σου συμβαίνει) που παρασύρεσαι απο τις ταινιες και θέλεις να ζήσεις κι εσύ αυτό τον μοναδικό,καρμικό,έντονο και παθιασμένο έρωτα ο οποίος θα έχει happy end.........τότε πήγαινε σινεμά να δεις κι άλλες τέτοιες ταινίες...διοτι δεν θα τον βρεις κάπου έξω..!Αδικα ψάχνεις.....!Το παρακάτω song αφιερωμένο σε σένα....!! :)





Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Κι αν φωνάξω τ'όνομα σου...

Τον συνάντησε τυχαία...Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να τον γνωρίσει..Κι όμως γνωρίστηκαν.Τον πλησίασε περισσότερο.Ηθελε να μιλάνε κάθε μέρα..Να τον κάνει να χαμογελάει.Τα κατάφερε..Οι μέρες περνούσαν κι αυτός της έδειχνε ότι είναι διαφορετικός..Χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει την έκανε τοσο ευτυχισμένη..Εκείνη ένιωθε τόσο ξεχωριστή..Όχι..ίσως να μην ήταν ερωτευμένη μαζί του.Απλά ενιωθε κάτι τόσο δυνατό και ξεχωριστό.Είχε ζήσει κάποιες έντονες στιγμές μαζί του..Αν αυτό το συναίσθημα -αυτό που φοβάσαι μην ξυπνήσεις κι ο αλλος δεν είναι στη ζωή σου, που θέλεις να ξέρεις αν είναι καλα,κάθε στιγμή της ημέρας,που θα προτιμούσες να ακούσεις κάποιον να λέει κάτι αρνητικό για σένα παρά γι'αυτόν,που όταν τον βλέπεις να χαμογελάει..χαμογελάς ασυναίσθητα μαζί του...-αν αυτό είναι αγάπη..τότε ναι.!Ισως να είναι κι αυτό..Είναι κι όχι ήταν,επειδή δεν μπορείς να σταματήσεις να νιώθεις αυτό το συναισθημα. Ερχεται όμως η μέρα που εκείνη φοβοταν τόσο πολύ.Που τρόμαζε μόνο στην ιδέα..Ότι αυτός θα ξεχάσει....και θα γίνει ένας ''αλλος''..άγνωστος...Πόσο αστειο ακούγεται??!Κι όμως..Είναι τραγικό!!!Τόσο δύσκολο στην αρχή...Να σκέφτεσαι όλα αυτα...Ανθρωποι τους οποίους εκτιμάς,εμπιστεύεσαι,επενδύεις τα συναισθήματα σου,να σου συμπεριφέρονται τόσο υπεροπτικά,ψεύτικα και επιφανειακά..!Ανθρωποι τόσο ΦΘΗΝΟΙ....!! Μετά απο λίγες μερες...και πολλές ώρες σκέψης τα καταφερε...και το μόνο που κρατησε εκείνη απ'όλα αυτά είναι οι όμορφες αναμνήσεις,κι όχι αυτή η τόσο περίεργη και αλλαζονική συμπεριφορά....''Να είναι καλά και να χαμογελάει πάντα γιατί του αξίζει'',...κι ας είναι εκείνος η αιτία που η ίδια είχε μέρες..να χαμογελάσει...Αυτό το συναίσθημα...της απογοητευσης,της απορίας,της αμφισβήτησης,του φόβου..ήταν τόσο έντονο εκείνες τις ημέρες..Τις ημέρες 'χωρίς χαμογελο'...τις χαμένες μέρες..!Ποσο λάθος ειχε κάνει?!Δεν έπρεπε να σταματήσει να χαμογελάει...Γιατί........
Είναι όμορφο να αισθανεσαι σε μία τοσο αναίσθητη εποχή...Ξεχωρίζεις....Να αρνείσαι να κατέβεις απ'το ροζ συννεφάκι σου...Να τα βλεπεις όλα τόσο όμορφα..τόσο αληθινά......και ....ροζ......!!!!!Ας κλείσουμε τα ματια κι ας συνεχίσουμε να ζούμε στον ροζ κόσμο μας..Αλλωστε τα όνειρά μας είναι σαν τ'αστέρια..Όσο μακριά κι αν είναι,οσο αδύνατο κι αν είναι να τ'αγγίξουμε..κανείς,ποτέ δεν έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να τα κοιτάζουμε..έστω κι απο μακριά...! 



Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Πριν απ' το μηδεν εχω ενα λεπτο...

''Θα ΄ρθω να σε δω...μην της το πεις. Είναι  μυστικό...' Είναι λοιπόν κι εκείνες οι στιγμές που ακούς το καταλληλο τραγούδι..την καταλληλη στιγμή..κι όλα τότε γίνονται ακόμη πιο δύσκολα..! Όταν οι σκέψεις σου είναι ακριβώς αυτοί οι στίχοι...!! Όταν κάθε νότα ξυπνάει στο μυαλό σου και μια διαφορετική εικόνα..μια διαφορετική στιγμή, ένα διαφορετικό συναίσθημα....Μα τί λέω..??!Ολες οι εικόνες μοιάζουν ίδιες και σε όλες επικρατούν τα ίδια συναισθήματα.Πρωταγωνιστής,πάντα,''αυτός''..Αυτός που μπορεί να με κάνει να χαμογελάσω ακούγοντας μόνο μια λέξη απ'τα χείλη του.Αυτός που μπορεί να με κάνει να κλάψω ακόμη πιο ευκολα.!!Κι εδώ ακριβώς είναι το λάθος..Ο άνθρωπος που θέλεις να είναι πάντα χαμογελαστός να είναι ο ίδιος που ευθύνεται για την θλίψη στο πρόσωπο σου..! Πόσο οξύμωρο,πόσο ειρωνικό,πόσο άδικο!! Και αναρωτιέμαι...''Γιατι?'' Αλλά κανεις δεν μπορεί να μου απαντήσει..Mα τόσο δύσκολη ερώτηση είναι πια?! Ας ρωτήσω κάτι αλλο λοιπόν.Πόσο θάρρος και δύναμη απαιτεί να έχεις για να τον βλέπεις μπροστά σου ευτυχισμένο κι ερωτευμένο.........με άλλη?Αυτό είναι ευκολότερο,το απαντάω και μόνη μου..''Παρα πολύ''.. Και τώρα θα μου πεις αυτο είναι εγωισμός..!Εντάξει ίσως και να ειναι..Αλλά πίσω απο αυτό τον εγωισμό κρύβονται τόσα πολλά συναισθήματα..Ολα εκείνα που δεν μπόρεσες ποτέ να εκφράσεις..Κι αυτό δεν είναι δειλία..Αντιθέτως,πρέπει να έχεις δύναμη για να μην δείξεις τίποτα,να το περάσεις όλο αυτό μόνη,και να μην τον χάσεις τελείως απ'τη ζωή σου...γιατί τον έχεις ανάγκη..Έτσι νομίζεις δηλαδή..Φυσικά και δεν τον έχεις..Ποτε δεν τον είχες..Ολα είναι στο μυαλό..!!!Αλλά παρολο που το γνωρίζεις δεν είναι εύκολο να τα βγάλεις όλα απο κει μέσα..Ίσως, τις στιγμές που σκέφτεσαι την αχαριστία,τον εγωισμό,την αδιαφορία του να παίρνεις κάποιες σωστές αποφάσεις,και να λες ως εδώ..Δεν αξίζει απλά!!!....Μετά απο λίγα λεπτά τα έχεις ξεχάσει όλα όσα έχεις πει..Ερχονται στο μυαλό σου οι άλλες στιγμές,Ερχεται στο μυαλό σου ο καλός του εαυτός,ή καλύτερα ο ψεύτικος εαυτός που έδειχνε σε σένα..Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, λοιπόν,είναι να φύγεις.. Καλύτερα να λείπεις παρά να περισσεύεις..  Oσο γι'αυτόν...αφησε τον εκεί που είναι..Αλλωστε ο καθένας βρίσκεται στην αγκαλιά που του αξίζει..Δεν παίρνει ποτέ τίποτα περισσότερο...Λιγότερο ίσως..αλλά περισσότερο ποτέ!!Ίσως η δική σου αγκαλιά να μην ήταν γι'αυτόν ..να τον έπνιγε..γιατί δεν έχει μάθει σε τόσο έντονα συναισθήματα..Σήκωσε τον δικό σου τοίχο και κλείσ'τον εξω..κι εκείνον και μαζί με αυτόν όλες τις σκέψεις που σε κάνουν να δακρύζεις...Και κάποια στιγμή να είσαι σίγουρη ότι θα καταλαβει ότι σου έδειξε τον πιο κακό του εαυτό κι ότι δεν το άξιζες,αλλά τότε δεν θα έχεις χώρο στη ζωή σου γι αυτόν......Τότε ΔΕΝ πρέπει πια να έχεις χώρο στην ζωή σου γι'αυτόν......Ως εδώ....





Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Αποσπασμα ποιήματος του Τάσου Λειβαδίτη..









Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο
τότε που μου χαμογελούσες…
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου
είχες ήδη ζήσει μέσα στα όνειρα μου
Μα και τι να πει κανείς…
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη μου τη ζωή…
!!!

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θα 'ναι δικά μας…
Θα 'θελα να φωνάξω τ’ονομά σου,
μ’ όλη μου τη δύναμη…

Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει…
Συγχώρα με, 
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…
Μισώ τα μάτια μου,
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..
Να..για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι αυτό έγινε ο κόσμος…

Κι εσύ,όταν με διώχνεις,
κλείνεις έξω απ’ την πόρτα σου
έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,
είμαστε κιόλας νεκροί…
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό
έξω απ’ την πόρτα σου,
εσύ θα ξέρεις,
πως πέθανε σφαγμένος
απ’ τα μαχαίρια του φιλιού,
που ονειρευότανε για σένα…
Ποδοπάτησε με,
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία
να μ’αγγίζεις…!!





...*Για σεναα!!

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

6/5/11

Γενικότερα με τις ημερομηνίες,τις γιορτές,τις επετείους και τα γενέθλια οι περισσότεροι ένα πρόβλημα το έχουμε..Ας το παραδεχτούμε..Ερχονται όμως κι εκείνες οι μέρες που δεν ξεχνιούνται ποτέ.Οι ημερομηνίες που δεν σβήνονται ποτέ απο την μνήμη μας..Οσο και να το θέλουμε.Όσο και να το προσπαθούμε.Ριζωνουν στο μυαλό μας.Θυμόμαστε κάθε στιγμή της συγκεκριμένης ημέρας σαν να τη ζήσαμε χθες.Κάθε λέξη,κάθε βλέμμα..Αυτό ακριβώς συνέβη και σε μένα. 6-5-11..
''Θα θυμάμαι για πάντα το πρώτο σου βλέμμα,την πρώτη σου λέξη,το πρώτο σου χαμόγελο,το πρώτο σου φιλί,την πρώτη αγκαλιά..'' Πόσο αστεια φαίνονται άραγε όλα αυτα για κάποιον που δεν τα έχει νιώσει ποτέ, και πόσο οικεία για όλους όσους έχουν νιώσει κάτι παρόμοιο..!Για όλους όσους εχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά,έχουν πονέσει,έχουν προσπαθήσει,έχουν απογοητευεί,έχουν κλάψει,έχουν πέσει στα πατωματα και δεν ντρέπονται επειδή έτσι ένιωσαν!..Κι εγώ λοιπόν,τα ένιωσα και τα έζησα ολα αυτά..για σένα...Εσένα που μόλις σε είδα μου χαμογέλασες..με το πιο όμορφο και γλυκό χαμόγελο που εχω δει σ'όλη μου τη ζωή..Μου χάρισες τα πιο όμορφα συναισθήματα χωρίς να το ξέρεις...Τώρα γράφω όλα αυτά..σε σένα..και θα πέσουν στο κενο..πάλι..Το ξέρω..Αλλά είναι ολα αυτά που δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω..που δεν τα καταφερα,όσο κι αν ήθελα..Ισως κάποια στιγμή να μπορέσω να σου πω.Αλλά ακόμη και τότε δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τί ένιωσα.. ''όσα κομματια κι αν ενώσεις,δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις..στα είπα όλα..!!"


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Feelings...& Memories ...

Ποιο κορμί σε ταξιδεύει..Απ'τα αγαπημένα μου τραγούδια...Γι'αυτό λοιπόν ξεκινάω με αυτόν εδώ τον στίχο.."έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι.." Πόσες φορές έχουμε νιώσει ότι θέλουμε να δούμε κάποιον τόσο πολύ,ότι αυτή η ανάγκη ξεπερνάει και τον ίδιο μας τον εαυτό...Ειδικά τα βράδια..Πόσο πολύ έχεις τον άλλον ανάγκη,ένα φιλί απ'τα χείλη του,μια αγκαλιά,ένα χαμόγελο του.Αυτο το χαμόγελο που μοιάζει τόσο διαφορετικό απ'τα υπόλοιπα,είναι το δικό ΤΟΥ,και δεν μοιάζει με κανένα άλλο! Εκείνες τις στιγμές λοιπόν που τον έχεις τόσο ανάγκη αυτός πού είναι..?Σε ποια αγκαλιά..?Οχι στην δική σου..Και αναρωτιέσαι.Γιατί?..Αχχχ..Πόσα συναισθήματα, πόσες εικόνες..!Το μυαλό παίζει περιεργα παιχνίδια. Άρχισα να θυμάμαι, πράγματα που είχα ξεχάσει ή μάλλον ήθελα να έχω ξεχάσει..Στιγμές,έστω και λίγες που ήμουν δίπλα του,που μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια,να ταξιδέψω,να ονειρευτώ ότι ίσως,μπορεί,μια μερα,να μπορώ να του αφιερώσω τα πιο ερωτικά τραγούδια που υπάρχουν,να ζω μόνο γι'αυτόν κι αυτός για μένα,το πρωί να τον ξυπνήσω με ένα φιλί και να του πω "Καλημέρα"..Αλλα δεν πρέπει να το κάνω αυτό στον εαυτό μου..Ότι μας πονάει, συνήθως το καταχωνιάζουμε στους διαδρόμους του υποσυνείδητου και είμαστε ασφαλείς.Θέλω να κλείσω τα πάντα σε μια ντουλάπα..λόγια,εικόνες.,Αναμνήσεις,ελπίδες,όνειρα ..ΟΛΑ,να πάω παρακάτω.αλλά πως?? Όλοι μας πονάμε, Όλοι μας απογοητευόμαστε,Όλοι μας έχουμε ζήσει τον ανεκπλήρωτο, τον πλατωνικό έρωτα...Που απορείς τί είναι αυτό που σου συμβαινει και γιατί??Είναι εκείνες οι στιγμές,που όλα φαίνονται ακατόρθωτα, που νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε πρόσωπα και καταστάσεις..Και μας λένε όλοι:ΠΟΣΟ λάθος,είναι αυτό?? Και πόσο αδύνατο όμως να το συνειδητοποιήσεις, τη δεδομένη χρονική στιγμή....Το μόνο που χρειάζεται λοιπον είναι λίγος χρόνος..Να καταλάβεις ότι μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτόν,όπως ζούσες πριν τον γνωρίσεις.. Εγω απλά θα του αφιερώσω αυτο το τραγούδι,και θα πω ότι θα είμαι πάντα εδώ γι'αυτόν...κι ας μην το μάθει ποτέ...επειδή δεν ρώτησε ποτέ..και ούτε θα το κάνει.!
http://www.youtube.com/watch?v=X0DlPhrHyJ0

Το μόνο που ζητάω τώρα πια είναι να καταλάβω πως γίνεται να σου λείπει τόσο πολύ κάποιος που ποτέ δεν ήταν δικός σου..!!!

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Dukas Collection....κόβει την ανάσα...!

Αν είσαι γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της τότε ξέρω ένα πράγμα για σένα...Είσαι ερωτευμένη με τις ψηλοτάκουνες γόβες..!Αν απο την άλλη είσαι άνδρας πρέπει να παραδεχτείς ότι μια εντυπωσιακή γοβα στο πόδι μιας γυναίκας μαγνητίζει το βλέμμα σου!O Δούκας Χατζηδούκας έχει φροντίσει με τη νέα DUKAS F/W COLLECTION να μην αφήσει καμία απο μας παραπονεμένη!Τακούνια που κόβουν την ανάσα,εντυπωσιακά,περίτεχνα σχέδια για όλα τα γούστα..!Πάρτε μια μικρή γεύση απο την υπεροχη αυτή συλλογή και τί περιμένετε??!Παμε αμέσως να αγοράσουμε τις γόβες που είναι πιο κοντά στα δικά μας γούστα και τη δική μας προσωπικότητα για να νιώσουμε κι εμείς λίγο σα μικρες σταχτοπούτες με τα μοναδικά γοβάκια μας..Ξεχωριστές!