Κι αν φωνάξω τ'όνομα σου...

Τον συνάντησε τυχαία...Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να τον γνωρίσει..Κι όμως γνωρίστηκαν.Τον πλησίασε περισσότερο.Ηθελε να μιλάνε κάθε μέρα..Να τον κάνει να χαμογελάει.Τα κατάφερε..Οι μέρες περνούσαν κι αυτός της έδειχνε ότι είναι διαφορετικός..Χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει την έκανε τοσο ευτυχισμένη..Εκείνη ένιωθε τόσο ξεχωριστή..Όχι..ίσως να μην ήταν ερωτευμένη μαζί του.Απλά ενιωθε κάτι τόσο δυνατό και ξεχωριστό.Είχε ζήσει κάποιες έντονες στιγμές μαζί του..Αν αυτό το συναίσθημα -αυτό που φοβάσαι μην ξυπνήσεις κι ο αλλος δεν είναι στη ζωή σου, που θέλεις να ξέρεις αν είναι καλα,κάθε στιγμή της ημέρας,που θα προτιμούσες να ακούσεις κάποιον να λέει κάτι αρνητικό για σένα παρά γι'αυτόν,που όταν τον βλέπεις να χαμογελάει..χαμογελάς ασυναίσθητα μαζί του...-αν αυτό είναι αγάπη..τότε ναι.!Ισως να είναι κι αυτό..Είναι κι όχι ήταν,επειδή δεν μπορείς να σταματήσεις να νιώθεις αυτό το συναισθημα. Ερχεται όμως η μέρα που εκείνη φοβοταν τόσο πολύ.Που τρόμαζε μόνο στην ιδέα..Ότι αυτός θα ξεχάσει....και θα γίνει ένας ''αλλος''..άγνωστος...Πόσο αστειο ακούγεται??!Κι όμως..Είναι τραγικό!!!Τόσο δύσκολο στην αρχή...Να σκέφτεσαι όλα αυτα...Ανθρωποι τους οποίους εκτιμάς,εμπιστεύεσαι,επενδύεις τα συναισθήματα σου,να σου συμπεριφέρονται τόσο υπεροπτικά,ψεύτικα και επιφανειακά..!Ανθρωποι τόσο ΦΘΗΝΟΙ....!! Μετά απο λίγες μερες...και πολλές ώρες σκέψης τα καταφερε...και το μόνο που κρατησε εκείνη απ'όλα αυτά είναι οι όμορφες αναμνήσεις,κι όχι αυτή η τόσο περίεργη και αλλαζονική συμπεριφορά....''Να είναι καλά και να χαμογελάει πάντα γιατί του αξίζει'',...κι ας είναι εκείνος η αιτία που η ίδια είχε μέρες..να χαμογελάσει...Αυτό το συναίσθημα...της απογοητευσης,της απορίας,της αμφισβήτησης,του φόβου..ήταν τόσο έντονο εκείνες τις ημέρες..Τις ημέρες 'χωρίς χαμογελο'...τις χαμένες μέρες..!Ποσο λάθος ειχε κάνει?!Δεν έπρεπε να σταματήσει να χαμογελάει...Γιατί........
Είναι όμορφο να αισθανεσαι σε μία τοσο αναίσθητη εποχή...Ξεχωρίζεις....Να αρνείσαι να κατέβεις απ'το ροζ συννεφάκι σου...Να τα βλεπεις όλα τόσο όμορφα..τόσο αληθινά......και ....ροζ......!!!!!Ας κλείσουμε τα ματια κι ας συνεχίσουμε να ζούμε στον ροζ κόσμο μας..Αλλωστε τα όνειρά μας είναι σαν τ'αστέρια..Όσο μακριά κι αν είναι,οσο αδύνατο κι αν είναι να τ'αγγίξουμε..κανείς,ποτέ δεν έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να τα κοιτάζουμε..έστω κι απο μακριά...!